Rozgrzejcie się pierogami, znów nadszedł miesiąc dziedzictwa polsko-amerykańskiego! W zeszłym roku zaznaczyliśmy listę8 rzeczy, które musisz wiedziećo Polakach amerykańskich. W tym roku zmienimy trochę sytuację i przedstawimy sylwetki dwóch mężczyzn, którzy dzięki swoim wysiłkom w wojnie o niepodległość Ameryki pomogli w urzeczywistnieniu idei Polaka (lub jakiegokolwiek innego Amerykanina).
Pułaski urodził się w 1745 roku w rodzinie zamożnej szlachty we wsi Winiary. Studiował w kolegium warszawskim i został paziem jednego z wasali króla polskiego. Jednak niedługo po rozpoczęciu tej pracy przez Pułaskiego Rzeczpospolita Obojga Narodów stała się protektoratem Cesarstwa Rosyjskiego, a dwór został wydalony przez okupujące Polskę wojska rosyjskie.
W 1768 r. Puå, wraz z ojcem, stał się jednym ze współzałożycieli Konfederacji Bar, stowarzyszenie szlachty, które miały obronić polską Wspólnotę Zarówno imperium rosyjskiego, jak i polskich reformatorów próbujących ograniczyć władzęszlachty Wspólnoty Narodów.Puå aski został dowódcą żołnierzy konfederackich i zaangażował siły rosyjskie w walce przez następne cztery lata.
W 1771 r. Puå, pomógł zorganizować próbę porwania króla Stanislausa Augustusa Poniatowskiego, który poparł rosyjską okupację.
Spisek porwania nie powiódł się i Pułaski został skazany na śmierćw przypadku brakuza usiłowanie królobójstwa. Uciekł ze Wspólnoty Narodów i nie znalazł państwa, które by go zaakceptowało. Ostatecznie osiadł nielegalnie we Francji, gdzie spotkał Benjamina Franklina.
Franklin zalecił generałowi Jerzemu Waszyngtonowi, aby Pułaski, „znany” – „z odwagi i waleczności, jaką wykazał się w obronie wolności swojego kraju” – został zwerbowany do amerykańskiej kawalerii. Pułaski przyjął amerykańską ofertę i przybył do Filadelfii w 1777, biorąc zaledwie kilka miesięcy później udział w bitwie pod Brandywine.Waszyngton docenił umiejętności i waleczność Pułaskiego awansem do stopnia generała brygady kawalerii amerykańskiej i powierzył mu dowództwo nad czterema pułkami lekkiej kawalerii.
111. Kongres podjął uchwały w każdej izbie, ogłaszając Pułaskiego honorowym obywatelem Stanów Zjednoczonych. Zanim prezydent Obama będzie mógł ją podpisać, konieczne będzie uzgodnienie ustawy Izby Reprezentantów i Senatu. Jeśli reszta procesu przebiegnie pomyślnie, Pułaski będzie dopiero siódmą osobą, która otrzyma honorowe obywatelstwo. Winston Churchill był pierwszym w 1963 r., a za nim podążyli szwedzki dyplomata i bohater Holokaustu Raoul Wallenberg, współzałożyciel i gubernator Pensylwanii William Callowhill Penn oraz jego żona Hannah, Matka Teresa i markiz de Lafayette.
Słabe zrozumienie języka angielskiego i dominującej osobowości Puå spowodowały trudności w jego nowej pozycji, którą wkrótce zrezygnował.Ale Waszyngton pozwolił Pulaski zorganizować niezależny korpus, nazwany legionem kawalerii Puå.Puå, poprowadził legion przez resztę jego zaangażowania w wojnę, zanurzając się w jego osobistym finansach, aby dostarczyć sprzęt dla jego żołnierzy, gdy pieniądze z Kongresu były rzadkie.Legion walczył w masakrze Little Egg Harbor w New Jersey, oblężeniu Charleston w Południowej Karolinie i bitwie pod Savannah w stanie Georgia.Podczas tej ostatniej bitwy, w 1779 r., Puå, poprowadził opłatę kawalerii podczas sondowania za słabości w linii brytyjskiej i został ranny przez Grapeshot wystrzelony z armaty.Został przeniesiony z pola bitwy przez swoich żołnierzy i umieścił na pokładzie statku handlowego.Został pochowany na morzu.
Miesiąc później Waszyngton złożył hołd Pułaskiemu, wydając Armii Kontynentalnej zestaw wyzwań i haseł w celu identyfikacji przyjaciół i wrogów podczas przekraczania linii wojskowych: „Pytanie:Pułaski, odpowiedź:Polska”
W 1929 r. Kongres podjął rezolucję uznania 11 października „General Pulaski Memorial Day”, aby uznać „ojciec amerykańskiej kawalerii” i świętować dziedzictwo polskich Amerykanów.Kilka stanów i miast - Kentucky, Illinois, Wisconsin i Indiana, Grand Rapids, Detroit, Milwaukee, Filadlefia i Nowy Jork wśród nich - mają również dni pamiątkowe lub parady upamiętniające narodziny lub śmierć Pułaskiego.
2. Andrzej Tadeusz Bonawentura Kościuszko
Koå ›Ciusszko był najmłodszym synem polskiego szlachcica mieszkającego w wiosce Mereczysszczynę (w tym, co jest obecnie Białorusem, ale wówczas był częścią wielkiego księstwa Litwy, częścią Pols-litewskiej Rzeczypospolitej).W 1765 roku zapisał się na nowo utworzoneSzkoÅ‚a Rycerska(Knight Academy) W Korpusie Kadetów, studiowanie przedmiotów wojskowych i sztuk wyzwolonych.Po ukończeniu studiów Koå ›Ciuszko i kolega otrzymali królewskie stypendia i udali się do Paryża, gdzie Koå› Ciuszko studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych.Zdecydował, że nie chce być malarzem, ale nie może przenieść się do francuskiej akademii wojskowej, ponieważ był obco*krajowcem.Zdobył jednak własną francuską edukację wojskową, chodząc do uwolnienia wykładów i odwiedzając biblioteki akademii wojskowych w Paryżu.
W następnym roku ponownie opuścił Wspólnotę dla Paryża, gdzie dowiedział się o wojnie w koloniach amerykańskich.Koå ›Ciuszko wyjechał do Ameryki i zgłosił się do armii.W 1776 r. Kongres zlecił mu jako pułkownik inżynierów został następnie mianowany głównym inżynierem armii kontynentalnej.Został wysłany do Pensylwanii do pracy nad fortyfikacją Filadelfii.Tam zbudował Fort Billingsport i wzmocnił banki rzeki Delaware.Miał również okazję przeczytać Deklaracja Niepodległości - był tak poruszony, że szukał spotkania z Thomasem Jeffersonem.Obaj ostatecznie zostali bliskimi przyjaciółmi.
Stamtąd Koå ›Ciuszko zaczął nadzorować budowę fortów i obozów wojskowych wzdłuż granicy kanadyjskiej, otrzymał dowództwo dzieł inżynierii wojskowej w West Point przez George Washington, a następnie nadzorował więcej budowy fortu na południowym wschodzie.
W 1783 Kościuszko otrzymał awans do stopnia generała brygady i otrzymał obywatelstwo amerykańskie, działkę oraz członkostwo w Towarzystwie Cincinnati i Amerykańskim Towarzystwie Filozoficznym. W następnym roku wrócił do Polski i zamieszkał w rodzinnej wsi. Później bronił swojej ojczyzny w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 roku i za swoje czyny w bitwie pod Zieleńcami otrzymał najwyższe polskie odznaczenie wojskowe – medal Virtuti Militari.
Ciało Kościuszki pochowane jest w krypcie katedry na Wawelu w Krakowie, miejscu wiecznego spoczynku wielu polskich królów i bohaterów narodowych. Jego serce, wyjęte z ciała podczas balsamowania, przechowywane jest w kaplicy na Zamku Królewskim w Warszawie.
Kiedy w sierpniu tego roku król Stanisław August Poniatowski poddał się Rosjanom, Kościuszko uciekł do Lipska, gdzie polscy dowódcy i politycy przygotowywali powstanie przeciwko rosyjskim okupantom Polski. Kościuszko udał się w tym czasie do Paryża, aby przyjąć honorowe obywatelstwo Francji i zyskać poparcie francuskie dla powstania w Polsce.
Drugi partycja Polski w 1793 r. Oraz późniejsza redukcja armii i masowych aresztowań polskich polityków i dowódców wojskowych przez rosyjskich agentów, zmusiły Koå ›Ciuszko do rozpoczęcia powstania wcześniej niż planowano.Po wczesnych zwycięstwach siły Koå ›Ciuszko zostały przewyższone w bitwie pod Makioowice, a Koå› Ciuszko został ranny i uwięziony w Sankt Petersburgu.Powstanie zakończyło się oblężeniem Warszawy, poddania Tomasza Wawrzeckiego (nowego dowódcy powstania).
W 1796 r. Paweł carowy I z Rosji ułaskawił i uwolnił Koå ›Ciuszko, który osiedlił się we Francji i pozostał aktywny politycznie wśród polskich migrienów.Zmarł z powodu tyfoidalnej gorączki w Solothurn w Szwajcarii w październiku 1817 r.
Globalna walka o wolność Kościuszki uczyniła go bohaterem narodowym w Polsce, na Litwie i w USA, dlatego otrzymał należną mu część hołdów na całym świecie, zarówno dużym, jak i małym: od ulicy Kościuszki w Nantico*ke w Pensylwanii po Górę Kościuszki w Australia; od Thomasa Jeffersona, który nazwał go „najczystszym synem wolności, jakiego kiedykolwiek znałem” – po okazjonalne pozdrowienia od pewnego blogera, gdy mija pomnik Kościuszki na Benjamin Franklin Parkway w Filadelfii.
